από τα πεύκα στα ρείκια

Φτάνοντας στον Οκτώβριο και στην ολοκλήρωση της φετινής μελ/κης χρονιάς δεν υπάρχει πιο όμορφος επίλογος από την ανθοφορία του πιο σημαντικού μελισσοκομικού φυτού ίσως και δεν είναι άλλο από το ρείκι. Πέρυσι δεν μας είχε κάνει τη τιμή, αιτία η ξηρασία που είχαμε όλο το χρόνο, αντίθετα φέτος οι πλούσιες βροχές του Σεπτεμβρίου (είχε πολλά χρόνια να συμβεί αυτό στο νησί) έχουν δώσει την μεγάλης αξίας ανθοφορία του ρεικιού.


Το φθινοπωρινό ρείκι παράγει άφθονη γύρη και νέκταρ, η αλήθεια είναι ότι είναι ασταθής και ευαίσθητη ανθοφορία, χρειάζεται βροχές νωρίς το φθινόπωρο αλλά και την περίοδο που σχηματίζονται τα μπουμπούκια για να έχουμε ανθοφορία. Εχθρός του είναι οι ξεροί και θερμοί άνεμοι όπως επίσης οι βροχοπτώσεις στη διάρκεια της ανθοφορίας και οι δυο αυτές περιπτώσεις μπορεί να διακόψουν τη νεκταροέκριση.
Μεταφέροντας λοιπόν τα μελίσσια μου από το πεύκο το οποίο έδωσε και αυτό στο νησί φέτος μια καλή σοδειά, στα ρείκια και αν όλα πάνε καλά θα ανανεώσουν πληθυσμούς και θα συλλέξουν το εκλεκτότερο μέλι για διαχείμαση.
Φέτος είχαμε μια καλή χρονιά με πολύ δουλειά στα μελίσσια ειλικρινά είχα χρόνια να νοιώσω τέτοια ικανοποίηση, σ' αυτό βοήθησαν πολύ τα πρωτοβρόχια τα οποία τα τελευταία χρόνια τα είχαμε ξεχάσει.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να μοσχοβολά παντού το ρείκι και να βουίζει το μελισσοκομείο.