Αυτοφυής θάμνος ύψους 60-80 εκατοστά. Την συναντάς ακόμα και στα πιο άγονα και ξηρά εδάφη. Εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα η ανθοφορία της παρουσιάζει σταθερότητα, ειλικρινά σώζει μελίσσια. Τη θεωρώ από τα σημαντικότερα μελισσοκομικά φυτά, είναι πολύτιμη φέτος για μας έδω και θα είναι παντα πολύτιμη για τις χρονιές όπως φέτος αφού έχει αποτύχει η ανθοφορία του ρεικιού.
Όλοι όσοι ασχουλούμαστε με τη μελισσοκομία ξέρουμε πολύ καλά ότι υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε ότι είμαστε οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του κόσμου άλλα και στιγμές που νιώθουμε ότι είμαστε οι πιο δυστυχισμένοι, το ενδιαφέρον ειναι ότι και οι δύο ειναι στιγμές έντασης πράγμα το οποίο μου έχει δόσει να καταλάβω οτι η μελισσοκομία είναι ένα πάθος με όλη τη θετικότητα άλλα και την αρνητικότητα της λέξης.
Ο ευτυχισμένος μελισσοκόμος θαυμάζει τα μελίσσια του όταν είναι δυνατά, με υγεία και με όλα τα αγαθά που χρειάζονται για να διατηρούν αυτη τη δυναμικότητα.
Ο δυστυχισμένος μελισσοκόμος υποφέρει προσπαθώντας με τεχνητούς τρόπους(ταισματα, θεραπείες κ.α) να προσφέρει τη δυναμικότητα που χρειάζονται οι μέλισσες όταν η φύση δεν έχει να δώσει κάτι, και αυτό έχει την ομορφιά του όταν καταφέρνεις να αναστήσεις τα σχεδόν πεθαμένα μελισσάκια σου. Απ' την άλλη όμως αυτο απαιτεί έξοδα και κόπο.
Τα αναφέρω όλα αυτά γιατί αυτό το διάστημα είμαι σχεδόν καθημερινά στο μελισσοκομίο ταιζοντας και ελέγχοντας τη βαρόα. Τα μελίσσια ξεκίνησαν πάλι να γονευουν και σ΄ αυτο βοηθά πρώτα το σιρόπι σε συνδυασμό με την ανθοφορία της ακονιζάς η οποία κατάφερε να ανθίση παρολη τη ξηρασία, ζώντας μόνο από την υγρασία που ευτυχώς υπάρχει στο νησι. Ο αρκουδόβατος κάτι κάνει αλλά τον καταλαβαίνεις διψάει, οι κισσοί ανθισμένοι χωρίς όμως να τους δουλεύει κανένα έντομο, το ρείκι μπουμπουκιασμένο περιμένωντας το νεράκι που δεν έρχεται το οποίο κι αυτό έφτασε στο μπουμπούκι με την υγρασία και με την εικοσάλεπτη βροχή μάλλον που είχε κάνει στις αρχές του Σεπτέμβρη.
Δεν θέλω να γίνω ο γκρινιάρης της παρέας, αλλά πολλές φορές σκέφτομαι πιο το μέλλον της μελισσοκομίας αν οι καιρικές συνθήκες συνεχίσουν έτσι τα επόμενα χρόνια;
Απ΄ την άλλη όμως καταλαβαίνω οτι πρέπει να δοθεί αγώνας για επιβίωση και τα μελισσάκια είναι το καλύτερο σχολείο για να διδαχθούμε τον αγώνα, ο οποίος μας χρειάζεται και θα μας χρειαστεί σε πολλούς τομείς αυτής της ζωής.
photo by beekeeper
